Γραφεί η Στέλλα Αιμιλία Κατσαρή | Εγγεγραμμένη Κλινική Ψυχολόγος
Πολλές φορές όταν ένα ενδο-οικογενειακό πρόβλημα εκτεθείτε σε κοινή θεά πολλοί θα πουν «μα είναι καλοί άνθρωποι». Φυσικά η πρώτη ερώτηση που τίθεται είναι τι είναι «καλό»; Ενώ το δεύτερο ερώτημα είναι ο άνθρωπος είναι μόνο «κάλος ή κακός». Φυσικά στο πρώτο δεν υπάρχει απάντηση εφόσον το «καλό» για τον καθένα μπορεί να οριστεί διαφορετικά επηρεασμένο από διαφορετικές πεποιθήσεις (π.χ. θρησκευτικές).   Κατά πλειοψηφία οι κακοποιητικοί γονείς είναι συνήθως άτομα που δεν γραφεί στο μέτωπο τους ότι ασκούν τέτοιες συμπεριφορές στα παιδιά τους.
Το προσωπείο της νοσηρής ψυχονοητικής τους συγκρότησης είναι αόρατο στον κόσμο δείχνοντας το πρόσωπο του καλού, στοργικού και καθ΄όλα φυσιολογικού γονέα που αυτό συχνά εμπεριέχετε ως μέρος της ψυχοπαθολογίας που τους χαρακτηρίζει.  Ενώ αρκετές φορές  τα ιδιά τα παιδιά θεωρούν ότι η συμπεριφορά του γονέα είναι φυσιολογική και ότι οι ίδιοι έχουν «διαπράξει» κάποιο λάθος. Χρησιμοποιώντας το «διαπράξει» ηθελημένα εφόσον η ενοχή που μεταφέρει ο κακοποιητικός γονέας είναι ισοδύναμος με έγκλημα.
Οι γονείς που είναι επικριτικοί  και επιθετικοί προς τα παιδιά τους «δημιουργούν – χειρίζεται παιδιά » που ίσως δεν αναπτύξουν την ομαλή ψυχονοητική τους ανάπτυξη.
Εκτός από την ψυχική νοσηρότητα που μπορεί να αναπτυχθεί στο παιδί, βιώνει συνήθως συνεχές  άγχος - πανικό και είναι πιθανό αν δεν δουν κάποιον ειδικό, τότε να δημιουργήσει σημαντική δυσλειτουργία στην ζωή του.  Ενώ συχνά η  ψυχολογική επίδραση της  ενδοοικογενειακής βίας είναι η  συνεχής αναδρομή και αναβίωση οδυνηρών σκηνών και επώδυνων εμπειριών να στιγματίσουν και το εύθραυστο ψυχισμό ενός παιδιού ανεπανόρθωτα.  Το παιδί είναι ξεκάθαρο ότι όταν βιώνει μια τόσο αρνητική εμπειρία είναι ιδιαίτερα διαφορετική από το πως ερμηνεύει κακοποιητικές συμπεριφορές σε σχέση με ένα ενήλικα. Κάποιες εμπειρίες δεν μπορούν να κατανοηθούν πλήρως από το παιδί και αυτές οι ενοχές εδραιώνονται στην ψυχή του παιδιού.  Ένα παιδί, που βιώνει βία είναι πλήρως κατανοητό ότι ζει σε μια κατάσταση συνεχούς συναγερμού και  ματαίωσης.
Αρκετές φορές τα παιδιά που έχουν βιώσει βία χρησιμοποιούν ως μηχανισμό άμυνας την αποστασιοποίηση από τα βιώματα τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν ακάθεκτα μια ομαλή πορεία στη ζωή τους και παλεύουν να ξεφύγουν από τις μνήμες τους παρελθόντος που όμως πάντοτε είναι παρούσες.
Αν αντιληφθείτε ότι κάποιο παιδί βιώνει οποιοσδήποτε μορφής κακοποίησης είναι ιδιαίτερα σημαντικό να το καταγγείλτε στις αρμόδιες αρχές.

 Στέλλα Αιμιλία Κατσαρή | Εγγεγραμμένη Κλινική Ψυχολόγος
KYD profile: Click here