Το διάστρεμμα ποδοκνημικής άρθρωσης είναι μια συχνή, αλλά όχι αθώα κάκωση. Είναι από τις συχνότερες κακώσεις του ανθρωπίνου σώματος. Ανήκει στις κακώσεις της ποδοκνημικής (του “αστραγάλου”, όπως συνήθως αποκαλείται). Η αυξανόμενη ενασχόληση με αθλητικές δραστηριότητες έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε αύξηση των κακώσεων της ποδοκνημικής άρθρωσης.

Συνήθως, η κάκωση αυτή περιορίζεται σε τραυματισμό μόνο των συνδέσμων, των στοιχείων, δηλαδή, που σταθεροποιούν τα οστά μεταξύ τους. Σπανιότερα, συνυπάρχει και κάταγμα, οπότε πρόκειται για πιο σύνθετη κάκωση. Υπολογίζεται ότι το 60% των αθλητών θα υποστούν τουλάχιστον μία φορά διάστρεμμα της ποδοκνημικής.

Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής προκαλείται συνήθως όταν ο άκρος πόδας υποστεί βίαιη στροφή προς τα μέσα ή προς τα έξω. Συμβαίνει συχνά κατά τον αθλητισμό (μπάσκετ, ποδόσφαιρο), ή κατά το στραβοπάτημα σε σκάλα ή σε κάποιο πεζοδρόμιο.

Ανάλογα με τη βαρύτητά τους τα διαστρέμματα ταξινομούνται σε 3 κατηγορίες:

• 1ου βαθμού: ελαφριά κάκωση με διάταση των συνδέσμων,

• 2ου βαθμού: σοβαρότερος τραυματισμός με μερική ρήξη (σχίσιμο) των συνδέσμων,

• 3ου βαθμού: ο πιο σοβαρός τραυματισμός, με πλήρη ρήξη ενός ή περισσοτέρων συνδέσμων.

Η κλινική εικόνα ποικίλλει ανάλογα με τη βαρύτητα της κάκωσης και το χρονικό διάστημα που πέρασε από τον τραυματισμό. Η πιο απλή περίπτωση διαστρέμματος είναι να «γυρίσει» το πόδι ελαφρά κατά το περπάτημα. Εάν ο τραυματισμός είναι ελαφρύς, ο πάσχων συνεχίζει τη δραστηριότητά του, με ελαφρά ενοχλήματα.

Στα διαστρέμματα 2ου βαθμού συνήθως ο τραυματίας είναι ικανός να βαδίσει για λίγα μέτρα με πόνο. Τις επόμενες ώρες συνήθως τα συμπτώματα (πόνος, πρήξιμο) χειροτερεύουν και ζητάει ιατρική βοήθεια. Στις βαρύτερες περιπτώσεις (3ου βαθμού) ο τραυματίας είναι αδύνατο να περπατήσει αμέσως μετά την κάκωση. Η κλινική εικόνα συνοδεύεται από έντονο πόνο, οίδημα (πρήξιμο), αιμάτωμα και αδυναμία κίνησης της άρθρωσης.

Τα διαστρέμματα 1ου βαθμού είναι πολύ ελαφρά και συνήθως δεν καταλήγουν στον Ορθοπαιδικό. Στις σοβαρότερες κακώσεις 2ου βαθμού και οπωσδήποτε στα διαστρέμματα 3ου βαθμού απαιτείται ακτινολογικός έλεγχος. Πρέπει να γίνεται για τον αποκλεισμό καταγμάτων, ή για τον εντοπισμό οστεοχόνδρινων καταγμάτων (επόμενη εικόνα). Συνήθως, διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας δεν είναι απαραίτητη από την αρχή, εκτός εάν αντιμετωπίζουμε αθλητή επαγγελματικού επιπέδου. Στην ψηλάφηση υπάρχει έντονη ευαισθησία στην κατανομή του τραυματισμένου συνδέσμου.

• Παγοθεραπεία

• Ηλεκτροθεραπεία

• Υπέρηχος

• Laser

• Μanual therapy

• Μάλαξη(και αποιδηματική)

• Κινησιοθεραπεία

• Ενδυνάμωση