Οι πολύποδες της χοληδόχου κύστης είναι ένα σύνηθες εύρημα στις διαγνωστικές εξετάσεις στην πλειονότητα των ασθενών. 

Οι πολύποδες στην χοληδόχο κύστη αποτελούν βλεννογονικές “προεκβολές” εντός αυτής και γίνονται πάντα αντιληπτοί στην εξέταση με υπέρηχο της άνω κοιλίας ή κατά την βιοψία της χοληδόχου κύστης μετά από χολοκυστεκτομή για χολόλιθους. 

Υπάρχουν καλοήθης και κακοήθης πολύποδες χοληδόχου κύστης. Παρόλο που το μεγαλύτερο ποσοστό είναι καλοήθης, όταν ανιχνευθούν χρειάζονται επιμελή διερεύνηση και αντιμετώπιση για έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου της χοληδόχου κύστης. Παρουσιάζονται σε ποσοστά 4,3-6.9% σε ηλικία πάνω από 45 ετών και σε μεγαλύτερη πιθανότητα στους άνδρες. 

Κατηγορίες

1. Οι χοληστερινικοί πολύποδες οι οποίοι είναι καλοήθεις και οφείλονται σε εναπόθεση κρυστάλλων χοληστερίνης στο τοίχωμα της χοληδόχου κύστης. Οι πολύποδες αυτοί συνήθως συνοδεύονται με μικρούς ή μεγαλύτερους χοληστερινικούς λίθους και η διάμετρός τους δεν ξεπερνά τα 10mm (60%).

2. Οιφλεγμονώδεις πολύποδες, οι οποίοι και αυτοί δεν εξαλλάσσονται, απαντούν σε περιπτώσεις χρόνιας χολοκυστίτιδας.

3. Οι αδενωματώδεις πολύποδες οι οποίοι είναι θηλώματα του βλεννογόνου της χοληδόχου και έχουν πιθανότητα να εξαλλαχτούν και να οδηγήσουν σε καρκίνο της χοληδόχου κύστης, έναν από τους πιο επιθετικούς καρκίνους του γαστρεντερικού συστήματος. Υπερηχογραφικά μοιάζουν με τους χοληστερινικούς πολύποδες και το μέγεθος τους κυμαίνεται από 5 έως 15 mm και είναι κατά κανόνα μονήρεις.

4. Οιαδενομυωματώδεις πολύποδεςή αδενομύωση, εμφανίζεται σαν πάχυνση της χοληδόχου κύστεως κυρίως στον πυθμένα αυτής. Παρουσιάζεται κυρίως σε μεγαλύτερες ηλικίες. Έχει συνδεθεί με κακοήθη εξαλλαγή και παρουσιάζεται στο 20% των περιπτώσεων.

Συμπτωματολογία

Οι περισσότεροι ασθενείς ανακαλύπτουν τους πολύποδες χοληδόχου κύστης σε τυχαίο υπερηχογραφικό έλεγχο. Σπάνια παρουσιάζουν συμπτώματα, εκτός και αν οι πολύποδες συνοδεύονται με λιθίαση της χοληδόχου κύστης οπότε θα εμφανιστούν με κολικούς ή και σημεία χολοκυστίτιδας( κοιλιακό άλγος, πυρετό, έμετοι), χολαγγείτιδας ή ακόμα και παγκρεατίτιδας. Εάν η θέση τους είναι πλησίον του κυστικού πόρου, μπορούν πάλι να δημιουργήσουν μερική ή και πλήρη απόφραξη της “χολής”. 

Επίσης οι πολλαπλοί χοληστερινικοί πολύποδες μπορούν να δημιουργήσουν κρίσεις χολοκυστίτιδας λόγω του ερεθισμού του τοιχώματος αυτής (χοληστερίνωση ή χοληστερόλωση). 

Διάγνωση πολυπόδων χοληδόχου κύστης 

Η διάγνωση των πολυπόδων είναι κατά κανόνα υπερηχογραφική(ultrasound). Αποτελεί την πλέον ενδεικνυόμενη, φθηνή και λεπτομερή μέθοδο διάγνωσης αλλά και παρακολούθησης των πολυπόδων της “χολής”. 

Άλλες εξετάσεις είναι σαφώς η αξονική και η μαγνητική τομογραφία, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα έχουν θέση μόνο στην διερεύνηση της περεταίρω επιθετικότητας και βαθμού διείσδυσης ενός κακοήθως εξαλλαγέντος πολύποδος. 

Καλοήθης ή κακοήθης πολύποδας; Πώς αντιμετωπίζεται Πολλές μελέτες έχουν αποπειραθεί να διευκρινίσουν ποιοι ασθενείς και ποια μορφολογία ή και χαρακτηριστικά των πολυπόδων φέρουν το μεγαλύτερο ρίσκο κακοήθειας. 

Το μέγεθος του πολύποδα, η μορφολογία (εάν είναι επίπεδος ή θηλωματώδης), ο αριθμός (μονήρης ή πολλαπλοί) και η συνύπαρξη χολολιθίασης, διαβήτη, συμπτωμάτων, η μεγάλη ηλικία ασθενούς, είναι όλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη για υπολογισμό του ρίσκου κακοήθειας. 

Σε μερικές περιπτώσεις συνίσταται παρακολούθηση του πολύποδα με υπέρηχο στους 6 μήνες και στον χρόνο. Αυτό όμως δεν μπορεί να εγγυηθεί την διάγνωση ή την επιβεβαίωση καλοήθειας. 

Η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης (χολοκυστεκτομή) και η βιοψία είναι η εκείνα που θα δώσουν την τελική διάγνωση. Το χειρουργείο επιλογής είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή η οποία διενεργείται μέσω πολύ μικρών τομών στο δέρμα, μήκους λίγων χιλιοστών.

Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή έχει καθιερωθεί σαν πρώτη επιλογή έναντι της ανοικτής χειρουργικής μεθόδου, διότι έχει σαφή πλεονεκτήματα για τον ασθενή: 

1. Μικρότερο χειρουργικό τραύμα και συνεπώς μικρότερη πιθανότητα επιπλοκών, που σχετίζονται με αυτό (διαπύηση, μετεγχειρητική κήλη, διάσπαση, χρόνιος πόνος, μετεγχειρητικές συμφύσεις κλπ.) 
2. Σημαντική μείωση του μετεγχειρητικού πόνου και πιο γρήγορη κινητοποίηση του ασθενούς. 
3. Ταχύτερη ανάρρωση και έξοδος από την κλινική. 
4. Ταχεία επάνοδος στις φυσιολογικές δραστηριότητες και στην εργασία. 
5. Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα λόγω μικρότερων τομών. 

Σε περιπτώσεις όμως αυξημένης υποψίας για κακοήθεια με διήθηση στο ήπαρ , η εγχείρηση επιλογής είναι η πιο παραδοσιακή ανοικτή χολοκυστεκτομή, για πιο εκτεταμένο χειρουργικό καθαρισμό της περιοχής.