Σπονδυλική στένωση είναι η στένωση του σωλήνα στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, και η πίεση του νωτιαίου μυελού ή των οσφυϊκών νεύρων. Οι περισσότερες στενώσεις αρχίζουν και εμφανίζονται από την ηλικία των 50 και άνω ως αποτέλεσμα της εκφύλισης της σπονδυλικής στήλης (με ελάχιστες εξαιρέσεις μερικούς ασθενείς που γεννιούνται με συγγενώς στενό κανάλι). Οι περισσότεροι ασθενείς μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί έως κάτι τους προκαλέσει επιπλέον πίεση των νεύρων όπως μια κήλη δίσκου ή ένας τραυματισμός στην οσφυϊκή μοίρα.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Τα συμπτώματα της σπονδυλικής στένωσης περιλαμβάνουν:
• Πόνο ή αδυναμία ή μουδιάσματα στα πόδια κυρίως από τους γλουτούς μέχρι τις γαστροκνημίες, τα οποία χειροτερεύουν με το περπάτημα και βελτιώνονται στην καθιστική θέση
• Οσφυαλγία η οποία κατά κανόνα βελτιώνεται αν σκύψει κανένας μπροστά ή καθίσει
• Καψίματα, μυρμηγκιάσματα ή αίσθηση βελόνων στα κάτω άκρα
• Πολύ σπάνια οι ασθενείς μπορεί να έχουν και διαταραχές που αφορούν τις κενώσεις η και την ούρηση.
ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Οι περισσότερες των περιπτώσεων της σπονδυλικής στένωσης μπορούν να αντιμετωπισθούν με παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη. Σε σπάνιες περιπτώσεις οξέως πόνου, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει επισκληρίδιες ενέσεις κορτιζόνης ή κορτιζόνη από του στόματος (υπό μορφή χαπιών). Συνήθως, ο περιορισμός των δραστηριοτήτων και η χρήση μιας ζώνης βοηθάει στην ύφεση των συμπτωμάτων. Πρέπει να αποφεύγεται η παραμονή στο κρεβάτι καθότι αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα άλλες επιπλοκές από την παρατεταμένη κατάκλιση.
Η φυσικοθεραπεία στην παρούσα φάση έχει νόημα ,με την βοήθεια που μπορούν να προσφέρουν τα φυσικά μέσα (ζέστη, ρεύματα, διαθερμίες, υπέρηχοι), καθώς και με ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών, φυσικής αντοχής, ελαστικότητας και διατάσεων της σπονδυλικής στήλης. Αν η συντηρητική αγωγή αποτύχει ή αν η στένωση είναι μεγάλη, τότε συνιστάται η χειρουργική θεραπεία. Ο σκοπός της χειρουργικής θεραπείας είναι η διεύρυνση του σπονδυλικού σωλήνα και η αποσυμπίεση των νεύρων.
Έτσι το πιο κλασικό χειρουργείο είναι η πεταλεκτομή κατά την οποία το πέταλο (το οπίσθιο κομμάτι του σπονδυλικού σωλήνα) αφαιρείται. Αν δεν χρειάζεται να αφαιρεθεί όλο το πέταλο μπορεί κανείς να αφαιρέσει ένα τμήμα μόνο αυτού (πεταλοτομή/ laminectomy). Αν υπάρχουν μεγάλες κήλες, αφαιρούνται και αυτές κατά την διάρκεια του χειρουργείου για τον ίδιο ακριβώς λόγο, δηλαδή την διεύρυνση του καναλιού. Στα πλαίσια της αποσυμπίεσης του σωλήνα πρέπει να απελευθερωθούν και τα πλάγια τρήματα (τρηματεκτομή/ foraminotomy).
Η σπονδυλοδεσία έχει αυστηρές ενδείξεις στην σπονδυλική στένωση. Η πιο βασική ένδειξη είναι η ταυτόχρονη ύπαρξη σκολίωσης πάνω από 20° ή η σπονδυλολίσθηση. Σχετικές ενδείξεις μπορεί να είναι η μεγάλη στένωση ή η μεγάλη δισκική νόσος και αυτό έχει να κάνει περισσότερο με το επίπεδο της δραστηριότητας ενός ασθενούς, καθώς και την ύπαρξη ή όχι σημαντικής οσφυαλγίας.
Κατά την διάρκεια του χειρουργείου της σπονδυλοδεσίας, μετά την αποσυμπίεση του καναλιού, τοποθετούνται τα υλικά σπονδυλοδεσίας που είναι βίδες και ράβδοι, οι οποίες ενώνουν τους σπονδύλους που πρόκειται να σπονδυλοδεθούν. Στην συνέχεια, χρησιμοποιείται οστικό μόσχευμα το οποίο κάνει μόνιμη την σπονδυλοδεσία.
