– Η τενοντίτιδα de Quervain, ή αλλιώς τενοντοελυτρίτιδα de Quervain είναι μια φλεγμονή των τενόντων του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος στην περιοχή του καρπού. Η κυριότερη αιτία της φλεγμονής είναι η υπερβολική χρήση του αντίχειρα.
– Μέσα στον σχετικά στενό αυτό χώρο βρίσκονται δύο τένοντες, υπεύθυνοι για την κίνηση του αντίχειρα. Είναι ο βραχύς εκτείνων και ο μακρός απαγωγός του αντίχειρα.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες οι τένοντες κινούνται χωρίς πρόβλημα και επιτελούν τη λειτουργία τους. Σε περίπτωση όμως υπερβολικής χρήσης ή οξέος τραυματισμού προκαλείται οίδημα (πρήξιμο) και φλεγμονή στην περιοχή. Κατά συνέπεια οι τένοντες πιέζονται και παρεμποδίζεται η φυσιολογική τους κίνηση.
– Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος που εντοπίζεται στον καρπό, στην προέκταση του αντίχειρα. Η αντιμετώπιση στην αρχή είναι συντηρητική. Αν επιμένουν τα συμπτώματα ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση.
την έξαρση της νόσου , όταν η φλεγμονή είναι έντονη, κάθε απλή κίνηση του αντίχειρα είναι επώδυνη και ο ασθενής αδυνατεί να επιτελέσει ακόμα και απλές καθημερινές δραστηριότητες.
Σε προχωρημένα στάδια της τενοντίτιδας de Quervain, οι τένοντες μπορεί να μπλοκάρονται κατά την κίνησή τους ή να είναι ακόμα και εντελώς ακίνητοι λόγω του οιδήματος. Τα συμπτώματα εφόσον δεν θεραπευθούν μπορούν να διαρκέσουν εβδομάδες ή και μήνες. Συνήθως προκύπτουν μετά από ένα διάστημα υπερβολικής χρήσης του αντίχειρα.
Αιτίες & παράγοντες κινδύνου
Η αιτία της τενοντίτιδας είναι η υπέρχρηση του αντίχειρα με κινήσεις έκτασης, κάμψης και στροφής. Ένα κλασικό παράδειγμα αφορά τις νέες μητέρες, οι οποίες κρατάνε για πολλές ώρες αγκαλιά το μωρό τους και οι δύο τένοντες βρίσκονται διαρκώς υπό πίεση, με αποτέλεσμα να φλεγμαίνουν και να πρήζονται.
Ακόμα η τενοντίτιδα de Quervain συναντάται με μεγαλύτερη συχνότητα σε όλα σχεδόν τα χειρωνακτικά επαγγέλματα και στους νοσηλευτές. Σε αρκετές περιπτώσεις βέβαια δεν μπορεί να προσδιοριστεί η ακριβής αιτία.
Θεραπεία.
Η τενοντίτιδα de Quervain αρχικά αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Στα πρώτα στάδια όπου τα συμπτώματα δεν είναι τόσο έντονα συστήνεται ανάπαυση, αποφυγή των δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν το πρόβλημα,βραχεία λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και φυσικοθεραπεία για την μείωση του πόνου, του οιδήματος και την αύξηση ευρους κίνησης.
