Η φυσικοθεραπεία στη ρήξη Αχίλλειου τένοντα είναι ζωτικής σημασίας για την επιτάχυνση της διαδικασίας της επούλωσης , μείωση της πιθανότητας επανάληψης και διασφάλιση του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος στους ασθενείς.

Ο αχίλλειος τένοντας είναι ο πιο ισχυρός και ο πιο παχύς τένοντας του ανθρωπίνου σώματος. Τον χρησιμοποιούμε σε κάθε μας βήμα. Είναι η τρίτη πιο συχνή ρήξη τένοντα στον ανθρώπινο οργανισμό (με πρώτη τη ρήξη υπερακανθίου και δεύτερη του τετρακέφαλου). Συμβαίνει συνήθως στους αθλητές , συχνότερα στους ερασιτέχνες αθλητές κυρίως οι άντρες άνω των 35-40 ετών.Αχίλλειου τένοντα συμπτώματα.

· Αναπηδήσεις (βόλεϋ , μπάσκετ)

· Τρέξιμο

· Άμεσο χτύπημα

· Ακατάλληλα υποδήματα

• αίσθηση ότι κάποιος κλώτσησε τον τένοντα την ώρα του τραυματισμού (χωρίς αυτό να έχει συμβεί) ,

• πόνο, συνήθως πολύ έντονο ,

• οίδημα πάνω από την πτέρνα ,

• αδυναμία κίνησης του ποδιού προς τα κάτω ,

• έντονη δυσκολία βάδισης ,

• αδυναμία του τραυματία να σταθεί στις μύτες των ποδιών του.

Η φυσικοθεραπεία στη ρήξη Αχίλλειου τένοντα ξεκινάει όταν επιτραπεί από τον ορθοπεδικό – είτε υποβλήθηκε ο ασθενής σε χειρουργείο είτε όχι. Απαιτείται προσοχή στο πότε θα επιστρέψει ο ασθενής στις κινητικές του συνήθειες.

Αυτή η «χρονοβόρα» διαδικασία επιτρέπει την ανάπτυξη ατροφίας στο κάτω άκρο , πόνο και αδυναμία στη βάδιση. Είναι επίσης χρονοβόρα διότι οι τένοντες αιματώνονται πολύ λιγότερο και προσαρμόζονται πιο αργά στην άσκηση σε σχέση με τους μύες. Οπότε είναι απαραίτητη η φυσικοθεραπεία για την κινητοποίηση των αρθρώσεων ολόκληρου του κάτω άκρου λόγω αδράνειας , διέγερση των μυών για τη μείωση της ατροφίας και διάταση των μυών για την απόκτηση ελαστικότητας.

Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης και ισορροπίας έρχονται σε δεύτερη φάση όπου πλέον ο ασθενής μπορεί να φορτίσει το πάσχον πόδι. Ακολουθούν αερόβιες ασκήσεις στο χώρο θεραπείας ή στο σπίτι.

Είναι απαραίτητο να επισημανθεί ότι η αποκατάσταση του αθλητή γίνεται με ειδικό πρόγραμμα εκγύμνασης ειδικά σχεδιασμένο για τις απαιτήσεις του αθλήματος.